തീവ്രമായ സ്നേഹം വേണം /അക്ഷരജാലകം/ എം.കെ.ഹരികുമാർ

 

നഗരവത്ക്കരണവും ഉപഭോക്തൃസംസ്കാരവും ഇന്നു അണുകുടുംബങ്ങളെ ഒരു മരണത്തിലേക്ക് തള്ളിവിട്ടിരിക്കുകയാണ്. കുറച്ചു സമയംകൊണ്ട് കൂടുതൽ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യേണ്ടതിനാൽ വ്യക്തികൾ അവരുടെ പ്രപഞ്ചപശ്ചാത്തലവും സന്തോഷത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മകളും ഉപേക്ഷിക്കുന്നു. അവർ ചില വസ്തുക്കൾക്ക് വേണ്ടി മാത്രം ഓടിയലയുന്നവരായി മാറുന്നു.വ്യക്തികൾ ദുരയുടെയും സ്പർദ്ധയുടെയും കനലിൽ വീണ് എരിഞ്ഞു തീരുന്നത് അറിയാതെ ഈ കാലം ,ലക്ഷ്യമില്ലാതെ ഓടുന്ന ഒരു കുതിരയെപ്പോലെയായിത്തീർന്നിരിക്കുന്നു.


ഇന്ത്യയിലെയും പാകിസ്ഥാനിലെയും  പ്രമുഖ എഴുത്തുകാരനായ സാദത്ത് ഹസ്സൻ മൻ്റോ(1912-1955)യുടെ കൃതികളുടെ ഒരു സമാഹാരം അടുത്തിടെ വായിച്ചതിനെക്കുറിച്ച് പറയാതിരിക്കാനാവുന്നില്ല. മൻ്റോ ജനിച്ചത് പഞ്ചാബിലെ ലുഥിയാനയിലാണ്. ഹരീഷ് നാരംഗ് എഡിറ്റിംഗും പരിഭാഷയും നിർവ്വഹിച്ച ഈ പുസ്തകത്തിൻ്റെ പേര് 'മൻ്റോ മൈ ലൗ' എന്നാണ്. ഈ പേരിൽ നാരംഗ് എഴുതിയ അവതാരികയും ഇതിൽ ചേർത്തിട്ടുണ്ട്. കേന്ദ്ര സാഹിത്യഅക്കാദമിയാണ്  പ്രസാധകർ .മൻ്റോ വ്യക്തിബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ചെഴുതി  ധാരാളം പഴികേട്ടയാളാണ്.സ്ത്രീ പുരുഷ ബന്ധങ്ങളിലെ ചതിയും സെക്സുമെല്ലാം തുറന്നെഴുതി. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ വാക്കുകളുടെ സംഗ്രഹം ഇതാണ് :


ആർട്ട് ഗാലറിയിൽ വച്ചിരിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളിൽ സ്ത്രീയുടെ നഗ്നചിത്രങ്ങൾ കണ്ടിട്ടുണ്ട് .എന്നാൽ അതൊരിക്കലും ലൈംഗികവികാരമല്ല ജനിപ്പിക്കുന്നത് .കാണികൾ അത് മനസ്സിലാക്കുന്നവരാണ്. എന്നാൽ നല്ല വസ്ത്രം ധരിച്ചു നിൽക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീയുടെ ശരീരത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗത്തെ വസ്ത്രം മാത്രം മാറ്റി വരച്ചുവെച്ചാൽ അത് കാമോദ്ദീപകമാകാം. ചിലർ അതിനെ ലൈംഗികമായി കാണും. കാരണം എന്താണ്? കലാകാരന്റെ ഉദ്ദേശം പാളിപ്പോയി. കലാകാരൻ അത് മനപ്പൂർവ്വം ചെയ്തതാണ്. ആ ചിത്രം കാണുന്നവർ ബാക്കി ശരീരഭാഗങ്ങൾ കൂടി വസ്ത്രമില്ലാതെ സങ്കൽപ്പിച്ചു നോക്കാനിടയുണ്ട് ".


ആത്മനിഷ്ഠമായത്


മലയാളത്തിൽ സ്ത്രീപുരുഷ ബന്ധങ്ങൾ വിവരിക്കുന്ന ഒരു കഥ പോലും ഇപ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്നില്ല. പവിത്രമായ ബന്ധങ്ങൾ ഇല്ലാതായോ? പ്രണയബന്ധങ്ങൾ നൈമിഷികമായി. വിക്ടർ ലീനസിൻ്റെ കഥകളിൽ ഒരു പുരുഷനും സ്ത്രീയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിലെ സംഘർഷങ്ങളും വികാരക്ഷോഭങ്ങളും കാണാമറയത്തുള്ള പെരുമാറ്റങ്ങളും വിവരിച്ചത് ഓർക്കുകയാണ്. ആത്മനിഷ്ഠമായതെല്ലാം അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. ഇന്നത്തെ കഥകളിൽ മനുഷ്യരുടേതല്ലാത്ത ,എന്നാൽ മനുഷ്യരുടെ രൂപഭാവങ്ങളുള്ള വേറൊരു തരം 'ജീവി'കളുടെ കൗതുകം ജനിപ്പിക്കാത്ത സംഭവങ്ങളാണ് നിറയുന്നത് .എൻ മോഹനനൻ്റെ 'പൂജയ്ക്കെടുക്കാത്ത പൂക്കൾ ,എം.ടി യുടെ 'ദു:ഖത്തിൻ്റെ താഴ്വര' എന്നീ കഥകൾ മനുഷ്യരിലേക്ക് ,അവരുടെ ബന്ധങ്ങളിലേക്ക് ഇറങ്ങിച്ചെല്ലുകയാണ്. എന്നാൽ സമകാലിക കഥയിൽ മനുഷ്യബന്ധങ്ങളുടെ, സ്ത്രീപുരുഷ ബന്ധങ്ങളുടെ നല്ല ഉള്ളടക്കമുള്ള ഒരു കഥ പോലും ഉണ്ടാകുന്നില്ല. ഇവിടെയാണ് സാദത്ത് ഹസൻ മൻ്റോയുടെ വാക്കുകൾ പ്രസക്തമാകുന്നത്.


യാഥാർത്ഥ്യത്തെ എത്ര പഞ്ചസാര പുരട്ടി വച്ചാലും അത് കയ്പേറിയതു  തന്നെയായിരിക്കുമെന്ന് അദ്ദേഹം മുന്നറിയിപ്പ് നല്കുന്നു.അദ്ദേഹം എഴുതുന്നു: 'രാഷ്ട്രീയപ്രശ്നങ്ങളുടെ പേരിൽ രാഷ്ട്രങ്ങളെ വിഭജിക്കാൻ കഴിഞ്ഞേക്കും .വിശ്വാസത്തിൻ്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ മതങ്ങളെ വേർതിരിക്കാം. നിയമത്തിനു ബലം പ്രയോഗിച്ച് രണ്ടു തുണ്ട് ഭൂമിയെ വേർപെടുത്താം. എന്നാൽ ഒരു  രാഷ്ട്രീയത്തിനും വിശ്വാസത്തിനും നിയമത്തിനും പുരുഷനെ സ്ത്രീയിൽ നിന്നു വേർപെടുത്താനാവില്ല .എല്ലാ കാലത്തും ആണും പെണ്ണും തമ്മിലുള്ള അകൽച്ച പരിഹരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതുപോലെ എല്ലാകാലത്തും ,കാലഘട്ടത്തിന്റെ ഓരോ സ്പന്ദനത്തിലും ആണിനും  പെണ്ണിനുമിടയിലുള്ള ഭിത്തി സംരക്ഷിക്കാനോ നശിപ്പിക്കാനോ ശ്രമമുണ്ടായിട്ടുണ്ട് .ഈ ബന്ധത്തെ നഗ്നതയായി കാണുന്നവർ അവരുടെ തന്നെ അവബോധത്തിന്റെ നഗ്നതയുടെ പേരിൽ ദു:ഖിക്കേണ്ടി വരും. ഈ ബന്ധത്തെ പാരമ്പര്യത്തിന്റെ പേരിൽ അളക്കുന്നവർ മനസ്സിലാക്കണം, പാരമ്പര്യം ഒന്നുമല്ല; അത് സമൂഹം എന്ന കത്തിയുടെ മേൽ വ്യാപിച്ച ഒരുതരം തുരുമ്പാണ്. ലൈംഗികതയുടെ പ്രശ്നങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചത് പുതിയ സാഹിത്യമാണെന്ന് കരുതുന്നവർക്ക് തെറ്റി; എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ ലൈംഗികതയുടെ പ്രശ്നമാണ് പുതിയ സാഹിത്യത്തിൻ്റെ പിറവിക്ക് കാരണമായത്. ഈ സാഹിത്യകൃതികളിൽ നിങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളുടെ തന്നെ ഉള്ളിന്റെ പ്രതിബിംബത്തെ കാണാം; അത് അസുഖകരമാകാം'.(സ്റ്റോറി ടെല്ലർ ആൻഡ് ദ് പ്രോബ്ളം ഓഫ് സെക്സ് ).


മിഥ്യയുടെ ആൾരൂപങ്ങൾ


വളരെക്കാലത്തിനു ശേഷമാണ് ഒരു കലാകാരന്റെ പാരവശ്യങ്ങളോടെ, സത്യസന്ധതയോടെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് കടന്നുചെല്ലുന്ന ഒരു കഥ വായിച്ചത്. കെ. വി. പ്രവീൺ എഴുതിയ 'മൂന്നു വൃദ്ധന്മാരുടെ സായാഹ്നം'(മാതൃഭൂമി ആഴ്ചപ്പതിപ്പ് ,ഡിസംബർ 25)ഈ കാലത്ത് വിറങ്ങലിച്ച് വിടവാങ്ങുന്ന അനാഥജീവിതങ്ങളുടെ നിരുപാധികമായ നാശത്തെ കാണിച്ചുതരുന്നു. ജീവിതം എവിടെയോ ഉണ്ടെന്ന ധാരണയിൽ ജീവിക്കുന്ന മനുഷ്യർക്ക് അത് ഒരിക്കലും സമീപത്ത് വന്നതായി തോന്നുന്നില്ല. വയസ്സായിക്കഴിഞ്ഞ്, ശാരീരികമായ അവശതകൾ വന്നു മൂടുമ്പോൾ ഭൂതകാലം ചോദ്യമായി മുന്നിൽ വന്നു നിൽക്കുകയാണ്. പ്രവീണിന്റെ കഥയുടെ ആദ്യവാചകങ്ങൾ ഇങ്ങനെയാണ്: അന്നു വൈകുന്നേരവും പതിവുപോലെ ആ മൂന്നു വൃദ്ധന്മാർ അവരുടെ ഗ്രാമത്തിലെ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ പ്ളാറ്റ് ഫോമിലെ സിമൻ്റ് ബഞ്ചിൽ ചെന്നിരുന്നു. മറവി രോഗം ബാധിച്ചു തുടങ്ങിയ ഒന്നാമനും ഇരുണ്ട ഫലിതങ്ങളുടെ ആരാധകനായ രണ്ടാമനും അടുത്തിടെ വിഭാര്യനായ മൂന്നാമനും". 


ഇത് വായിച്ചപ്പോൾ തന്നെ സിരകളിലൂടെ എന്തോ പാഞ്ഞു പോയതായി തോന്നി. ആഴമുള്ള ചില അനുഭവങ്ങളിലേക്കാണ് ഈ കഥ ക്ഷണിച്ചുകൊണ്ട് പോയത്. ഒരാളെ മറ്റൊരാൾ മനസ്സിലാക്കുന്നുണ്ടോ?  ആരാണ് മിഥ്യയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നത് ?മൂന്ന് പേർ സംസാരിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ആരാണ് മിഥ്യയുടെ പ്രതിനിധി? അല്ലെങ്കിൽ മൂവരും ചേരുന്നതാണോ മിഥ്യ?


കഥയിൽ നിന്ന് :"ചില ലോക്കൽ ട്രെയിനുകൾ മാത്രം നിർത്തിയിരുന്ന തിരക്കൊഴിഞ്ഞ ഒരു സ്റ്റേഷനായിരുന്നു അത് .എങ്കിലും ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് പാഞ്ഞുപോകുന്ന ദീർഘദൂര തീവണ്ടികൾ ആ മൂന്നു വൃദ്ധന്മാരെയും ചിന്തയിലാഴ്ത്തിയിരുന്നു. തങ്ങളുടെ ഭൂതകാലത്തിൽ നിന്ന് മരണത്തിലേക്കാണ് ആ ട്രെയിനുകൾ തിരക്കിട്ട് പായുന്നതെന്ന് അവർക്ക് തോന്നി " .എത്ര ആഴമുള്ള നിരീക്ഷണം! റെയിൽവേയിൽ ജോലി ചെയ്ത കുറെ കഥാകൃത്തുക്കൾ മലയാളത്തിലുണ്ട്. അവർക്കൊന്നും ട്രെയിൻ എന്താണെന്ന്  മനസ്സിലായതായി തെളിവില്ല .ഈ കഥാകൃത്ത്, ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കാതെ പാഞ്ഞുപോകുന്ന തീവണ്ടിയുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ജീവിതത്തിൻ്റെ നിസ്സഹായമായ പാളത്തിൽ സ്വയം തിരിച്ചറിയാത്തവരായി മാറിയ മൂന്നു മനുഷ്യരെ കാണിച്ചു തന്നിരിക്കുന്നു. 


കഥയുടെ ഒടുവിലത്തെ വാചകം വീണ്ടും ജീവിതത്തിൻ്റെ ശൂന്യതയെ ഒരു ഉഷ്ണക്കാറ്റായി അനുഭവിപ്പിച്ചു: 'മറ്റൊരു ദീർഘദൂര തീവണ്ടി നിർത്താതെ കടന്നുപോയി ,അതിലെ പ്രകാശച്ചതുരങ്ങളിലിരുന്ന് സഞ്ചരിച്ചിരുന്നവരാരും ആ മൂന്നു വൃദ്ധന്മാരെ ശ്രദ്ധിച്ചതേയില്ല ".


മികച്ച പത്ത് കഥകൾ


2022 ലെ വായനയിൽ നിന്നു ഭേദപ്പെട്ടതെന്നു തോന്നിയ പത്ത് കഥകൾ ഇവിടെ തിരഞ്ഞെടുക്കുകയാണ്:


1)മൂന്ന് വൃദ്ധന്മാരുടെ സായാഹ്നം -കെ. വി.പ്രവീൺ
2)ഇന്നും മരിക്കാത്ത മരത്തിലെ ആത്മാറാമിന്റെ അനുരാധ -രഘുനാഥ് പലേരി 
3)കടൽ പറഞ്ഞ കടങ്കഥ-ആർ.ഗോപീകൃഷ്ണൻ
4)കാലസീമകൾ കടന്ന് -പെരുമ്പടവം ശ്രീധരൻ 
5)തിരുശേഷിപ്പ് -ജോൺ സാമുവൽ 
6)മറ -സിതാര എസ്
7)രക്തമണവാളൻ - ടി.പി. ദേവരാജൻ
8)പ്രണയ നാഗവള്ളി - വി.ഷിനിലാൽ
9)സത്യാനന്തര കുമാരൻ -അമൽ 
10)കന്നബിസ് -മധു തൃപ്പെരുന്തുറ


പോയ വർഷം ഏറ്റവും അസ്വസ്ഥപ്പെടുത്തുകയും ചിന്തിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത രണ്ടു രചനകളാണ് കെ.വി. പ്രവീണിൻ്റെ മൂന്നു വൃദ്ധന്മാരുടെ സായാഹ്നവും ആർ .ഗോപീകൃഷ്ണൻ്റെ കടൽ പറഞ്ഞ കടങ്കഥയും. ആർ. ഗോപീകൃഷ്ണനു സ്വന്തമായി ഒരു ഗദ്യവും പ്രബുദ്ധമായ ചിന്തയുമുള്ള ഒരു എഴുത്തുകാരനായിരുന്നു. എന്നാൽ പത്രപ്രവർത്തനത്തിൻ്റെ തിരക്കിനിടയിൽ അദ്ദേഹം എഴുത്തിൽ നിന്ന് വിട്ടുനിൽക്കുകയായിരുന്നു. ഭേദപ്പെട്ട കൃതികൾ എങ്ങനെ വായിക്കണമെന്നു അദ്ദേഹത്തിനു നല്ല നിശ്ചയമുണ്ടായിരുന്നു. മികച്ച സാഹിത്യം തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുന്ന ചുരുക്കം പത്രപ്രവർത്തകരിൽ ഒരാളായിരുന്നു അദ്ദേഹം. ഒരു വലിയ നോവലെഴുതാൻ  ആലോചിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം  എന്നോട് പറഞ്ഞത് ഓർക്കുകയാണ്. പല തിരക്കുകൾ കാരണം അത് പൂർത്തിയാക്കാൻ കഴിയാത്തതാവാം. 


എന്നാൽ ബിജു സി.പി എഴുതിയ 'ചെറിയോർക്കുള്ള കരുതൽ'(മാതൃഭൂമി ആഴ്ചപ്പതിപ്പ് ,നവംബർ 6) പരാജയപ്പെട്ടു. ഈ കഥയിലെ വിവരണം അസാധാരണമായി വിരസമാണ് .കഥയിലേക്ക് അനുവാചകനെ വലിച്ചടുപ്പിക്കാനാവശ്യമായ വൈകാരിക ഊർജ്ജം കഥാകൃത്തിനില്ല. ആദ്യത്തെ ഒരു പേജ് പോരാതെ രണ്ടാമത്തെ പേജിലേക്കും നീണ്ടിരിക്കയാണ്, ഒരു ഇല വെട്ടിയെടുത്ത് അതിൽ ചോറ് പൊതിഞ്ഞു കെട്ടുന്നതിന്റെ വിശേഷം.
വായനക്കാർക്ക് അറിയാവുന്ന കാര്യങ്ങൾ വിസ്തരിക്കാൻ പോകരുത് ,ബോറടിക്കും.ഈ കഥയുടെ പ്രധാന ന്യൂനത കഥാകൃത്തിനു തൻ്റെ കഥാപാത്രങ്ങളുമായി ആത്മബന്ധമില്ല എന്നതാണത്. മറ്റു വ്യക്തികളെ സ്നേഹിച്ചില്ലെങ്കിലും കഥാപാത്രങ്ങളെ സ്നേഹിക്കണം. ആത്മാവിനു സത്യസന്ധമെന്നു തോന്നുന്ന തരത്തിൽ കഥാകൃത്തിനെ ഒരു വ്യക്തിത്വത്തിലേക്ക്  പ്രവേശിപ്പിക്കുന്നത് ഈ കരുതലാണ്.ഇക്കാലത്ത് കഥയെഴുത്തുകാർക്ക് സഹജീവിസ്നേഹമോ അനുതാപമോ  ഓർമ്മകളോ ഇല്ലല്ലോ .അത് കഥാകൃത്തുക്കൾ തെളിയിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ഉള്ളിലേക്ക് കടന്നു ചെന്നു മുട്ടിയുരുമ്മിയിരുന്നു രഹസ്യം പറയാൻ കഥാകൃത്തിനു കഴിയണം.കീ തീവ്രമായ സ്നേഹം വേണം .ബിജുവിൻ്റെ കഥയിൽ ഇതൊന്നുമില്ല .


നിങ്ങൾക്കഥകൾ!


സുസ്മേഷ് ചന്ത്രോത്തിന്റെ 'ഈശ്വരിയും കൃഷ്ണനും' ഗ്രന്ഥാലോകം ,സെപ്റ്റംബർ )വല്ലാതെ വരണ്ടതായി തോന്നി. എന്നാൽ ആ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾക്ക് കാതലില്ല. കുറെ സംഭവങ്ങൾ നിരത്തുന്നതല്ലാതെ വായനക്കാരന് ഒരു വികാരവും ജനിക്കുന്നില്ല. സുസ്മേഷിനു തൻ്റേതായൊരു ഭാഷ സൃഷ്ടിക്കാനാവുന്നില്ല. പലരും ഉപയോഗിച്ച ഭാഷയിൽ എഴുതുന്നതു കൊണ്ടാവാം ,കഥയ്ക്ക് ജീവനില്ല .ഈ ഭാഷയോട് ഒരാഭിമുഖ്യവും തോന്നിയില്ല. വായനയുടെ വേളയിൽ ഒരാൾക്ക് ഉണരാനും വളരാനുമാവണം .


എം.മുകുന്ദൻ 'നിങ്ങൾ' എന്ന പേരിൽ ഒരു നോവൽ എഴുതിയല്ലോ.എന്നെ അത് ആകർഷിച്ചില്ല. അതിലെ നിങ്ങൾ എന്ന ആവർത്തിച്ചുള്ള പ്രയോഗം ഭ്രാന്തു പിടിപ്പിക്കും. അതുതന്നെയാണ് സുസ്മേഷും ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. അദ്ദേഹം നിങ്ങൾ എന്ന് ഈ കഥയിൽ ആവർത്തിച്ചു പ്രയോഗിച്ചിരിക്കുന്നു. ആരാണ് ഈ നിങ്ങൾ?'നിങ്ങളിങ്ങനെ എല്ലാം മറന്ന് എന്നെ നോക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ ഞാൻ പഴയതെല്ലാം ഓർമിക്കുകയാണ്, ഒരു മീനമാസമായിരുന്നു അത് ,അപ്പോൾ നിങ്ങൾ കിണറിനെ ശ്രദ്ധിച്ച് ,നിങ്ങൾ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു ,നിങ്ങൾ ഈശ്വരിയെ നോക്കി.... എന്നിങ്ങനെയാണ് പ്രയോഗം? എന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെന്നു മനസ്സിലാകുന്നില്ല. സ്ഥൂലവും വിരസവും  കാമ്പില്ലാത്തതുമായ ഇത്തരം നിങ്ങൾക്കഥകൾ നിങ്ങൾക്കു തന്നെയാണ് ദോഷം ചെയ്യുന്നത്.


ഹെമിംഗ്വേയും സത്യാനുഭവവും


അമെരിക്കൻ സാഹിത്യകാരനായ ഹെമിംഗ്വേ പറഞ്ഞു: 'നല്ല സാഹിത്യമെന്നു പറഞ്ഞാൽ അത് സത്യമായിരിക്കുന്ന സാഹിത്യമാണ്. ഒരാൾ ഒരു കഥയെഴുതുകയാണെങ്കിൽ ,അയാളുടെ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവിനും, എത്രമാത്രം അയാൾ നേരുള്ളവനാണ് എന്ന വസ്തുതയ്ക്കും അനുപാതികമായി അത് സത്യസന്ധമായിരിക്കും. അല്ലാത്തപ്പോൾ അത് സാഹിത്യമല്ല'.


• 
  
• 
  
•